yapışqan — 1. is. Yapışdırmaq, bitişdirmək xassəsi olan maddə. Yapışqan sürtmək. Xarrat yapışqanı. Sintetik yapışqan. – Vəzirzadə paketləri götürüb: – Yapışqanı möhkəm olsun, barı açılmasın, – dedi. S. R.. Hidayət ehmallıca qəzeti divardan asdı, əlinin… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
laziq — ə. yapışqan, yapışmış … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
fırça — is. Rəng çəkmək, yapışqan sürtmək və s. üçün dəstəyə bərkidilmiş tük, qıl və. s. topasından ibarət alət. Rəngsaz fırçası. Fırça ilə kağıza yapışqan sürtmək. – Xınalıq gecələrinin gözəlliyi mahir bir rəssam fırçası ilə canlansa, bu lövhəyə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kolluid — <yun. kolla – yapışqan və eidos – bənzər> kim. Məhlulu üzvi pərdələrdən keçməyən, kristallaşmayan maddə (zülal, nişasta, yapışqan və s.) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yapışqanlaşmaq — f. Yapışqan kimi olmaq, yapışqana dönmək, yapışqan xassəsi almaq. İsti su götürdükdə nişasta yapışqanlaşaraq həlməşik təbəqə əmələ gətirir. R. Əliyev … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
yapışqanlı — sif. Yapışqan sürtülmüş. // Tərkibində yapışqan olan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
gətirgə — (Salyan) ağacda əmələ gələn yapışqan. – Gətirgə ağajda olır … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kilitkə — (Qarakilsə, Şərur) kitrə, ağacda olan yapışqan … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
kitirgə — (Salyan) kitrə, ağacda olan yapışqan. – Kitirgə ağajda olar … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tutqal — I (Borçalı, Gəncə, Şuşa) yapışqan. – Tutqal ağajı ağaja yapışdırır (Borçalı); – Balıx tutqalı şeyləri yapışdırır (Şuşa) II (Naxçıvan, Şərur, Tovuz) bax tutağac I. – Tutqal olmasa, qazan əlimi yandırar (Naxçıvan) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
zep — (İrəvan) çatlamış saxsı qabları yapışdırmaq üçün əhəng, yumurta və pambıqdan hazırlanmış yapışqan. – Küpün çatdağını tutmağ üçün zep qayıracağam … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
